Lasek

[Irina]

-To proste, jest od ciebie młodszy, kiedy zapytałam się, czy na kogoś czeka, zrobił się zadowolony, że będzie miał nade mną przewagę liczebną. Nie jest do ciebie podobny, więc nie możesz być jego ojcem - stwierdziła z lekko rozbawioną miną.

[Ryan]

Lloyd nieco się zmieszał, ale Ryan nadal nie wierzył kobiecie w ani jedno jej słowo.
- No dobrze - Dunne wyluzował i nie zważając na niemy już protest wilkokrwistego, wyciągnął telefon i zadzwonił do owego lekarza. Wyjaśnił mu w dość lakonicznym stylu o co chodzi i umówił się na spotkanie.
- Zjawi się za godzinę w pobliskiej leśniczówce - rzucił - Ryan, dasz radę iść?
Zapytany jedynie dumnie uniósł łeb i pokuśtyka przed siebie. Zaraz jednak się zatrzymał, z podkulonym ogonem, zdawszy sobie sprawę z faktu, że nie ma pojęcia, w którym kierunku się udać.

[Irina]

Spojrzała na Ryana. Po chwili wahania również się zmieniła. Dzięki temu w nie sprawiała sobie bólu w poparzonym i postrzelonym barku.
Sprawdziła stan pozostałych części ciała, żeby nie przekonać się w połowie drogi, że nie może iść.

[Ryan]

Lloyd zaśmiał się krótko.
- Tędy - wskazał ręką, po czym ruszył we wskazanym przez siebie kierunku.
Ryan poczekał, aż Irina pójdzie za jego opiekunem. Nie chciał jej mieć za sobą. Poszedł jako ostatni.