Salon, ogród itp. w jednym xD

[Connor]

- Nie no, dobra, okay, rozumiem... Też wolałbym omijać tę dziurę szerokim łukiem, gdybym miał okazję - warknął. Niewzruszony ton jego rozmówczyni mało nie doprowadzał go do obłędu. Wiedział, że za obecną sytuację nie może winić Ciri. Ale czuł się zdradzony.
No, może bycie na haju też miało w tym swój udział.

[Ciri]

- Że niby za mało z tobą przebywam? Czy ty jesteś dzieckiem? - teraz ją zirytował.

[Connor]

- Znikasz na całe dni, bez słowa. Tęsknię za tobą, nie rozumiesz? Kocham cię, chyba naturalne, że chciałbym spędzać z tobą więcej czasu. Ale skoro wolisz Logana, Tony'ego i tego całego Lamberta...
Machnął ręką i ruszył w kierunku domu, w dłońmi w kieszeniach. Tak, był zazdrosny i co z tego?

[Ciri]

- Nie rozpędzasz się trochę? - poszła za nim, tłumiąc narastającą złość.
Zagrodziła mu drogę, stając przed nim.
- Nie mogę się rozdwoić. Poza tym, zauważasz cokolwiek? Naćpany chyba nie - założyła ręce na piersi patrząc na niego.

[Connor]

- Naćpany? Nie... Dopiero zaraz będę naćpany - wymruczał.
O ile jeszcze coś zostało. Ostatnio zapasy podejrzanie szybko się kurczyły. Największy kłopot był w tym, że nie miał skąd wziąć więcej, a na terapię odwykową mu się nie zbierało.

[Ciri]

Podeszła bliżej, patrząc na niego z nowym gniewem.
- Niszczysz sobie zdrowie na własne życzenie. Tak bardzo chcesz się zaćpać - jej głos był spokojny, zwiastował tym spokojem wybuch złości.

[Connor]

// U, cisza przed burzą... I już chyba wiem, jak ją wywołać xD

- Aż tak się jeszcze tym przejmujesz? - palnął, chociaż tak naprawdę sam nie wierzył w stawiane przez siebie aluzje. Głód dawał się we znaki.

[Ciri]

- Przejmuję się, bo cię kocham, ty idioto. Bardziej niż wiesz - wywarczała coraz bardziej rozdrażniona.

[Connor]

- O, a to coś ciekawego - prychnął, czując, że chyba nie powinien był przekraczać tej granicy.

[Ciri]

- Coś ciekawego? Gdybym cię nie kochała nie byłoby mnie tutaj! Nie przyłaziłabym tu! - podniosła głos.

[Connor]

- Cóż, idąc tym tropem to ta miłość chyba ostatnio trochę przygasła - jęknął.

[Ciri]

Zatkało ją. Wpatrywała się w niego tylko z oczami błyszczącymi wściekłością.
- I to ma być moja wina, tak? Mam tu siedzieć i nie robić nic, bo ty tu jesteś?!

[Connor]

Nie odpowiedział. Wyminął ją i wszedł do domu. Od razu skierował się do swej sekretnej skrytki w sypialni. Zostało jeszcze trochę towaru w strzykawce. Nawet nie zastanawiał się co to było.
To nie tak miało być... On tylko chciał, żeby ona... Chole*a! Czemu nic nigdy nie jest, jak powinno?...

[Ciri]

Zacisnęła dłoń w pięść. Po prostu miała dość, jej zmęczenie długą pracą i dzisiejsza kłótnia były już ponad jej siły.
Odwróciła się i odeszła, nie próbując niczego wyjaśniać. Tony powinien ją przyjąć... Podejrzewała, że będzie usatysfakcjonowany i powie " a nie mówiłem".

[Jon]

Connor:
("dzień bójki pod Bidą")

Zmotywowany dźwiękiem syreny, sam już nie wiedział, ambulansu czy radiowozu, zebrał się w sobie, by zgarnąć tyłek z parkingu i wyruszyć w bardzo długą podróż do domu.
Jakoś dowlókł się i rzucił na kanapę w salonie, bo do sypialni było za daleko. Był na sporym głodzie narkotykowym, ale strach przed tym, że Ciri mogłaby go zostawić trzymał go w szachu.
Pod stołem stała butelka z resztką wódki. Naprawdę niewiele tam już było. W sam raz na znieczulenie...

(następny dzień)

Nie mógł w nocy spać. Ciągle dręczyły go różne koszmary... A właściwie to wspomnienia z przeszłości, dodatkowo podkolorowane przez umysł na haju i wymieszane ze sobą. Obudził się koło czwartej i poszedł do łazienki, ogarnąć się po wczorajszym. Zimna woda dobrze działała na zmęczone ciało, ale nie była w stanie uleczyć złamanego ducha. Szczególnie, gdy zdał sobie sprawę, że od dzisiejszej wizytacji bardzo wiele zależy...
Żeby zająć sobie czymś czas i nie myśleć o na... wiadomo czym, zrobił delikatne porządki, głównie w pokoju dziennym, bo w sypialni zawsze panował bałagan i zdążył się już z nim zżyć.
Potem wyszedł na dwór. Świeże, poranne powietrze zawsze sprawiało, że człowiek mógł poczuć się odrobinę lepiej.