Amazing Monster Wolf's World

Connor:

Pozwolił się pocałować, potem podniósł dłoń do góry.
- Ale to nie będzie zbyt długo trwać, nie?

Connor:

Uśmiechnął się lekko. To było nie logiczne, ale zarazem na swój sposób jednak tak.
- Pókim żyw, nie zostawię cię.
Pogłaskał ją delikatnie po policzku. Wstał.
- Dawaj to ramię.

Connor:

Przekrzywił głowę.
- Ah tak... - zrobił minę filozofa - Więc to tak zachowują się kobiety w ciąży?...
A po chwili dodał:
- Ty, czekaj, może ja faktycznie się jeszcze zastanawię!

Connor:

Zamurowało go.
- Nie, czekaj. Najpierw trzeba cię opatrzyć, bo to chyba coś poważniejszego, skoro zaczynasz bredzić - skwitował, idąc po apteczkę.

Connor:

Podsunął jej jedyne ocalałe krzesło.
- Uważasz, że jestem ciotą, bo przepraszam cię za to, że mało nie zginęłaś przez ludzi, których tu ściągnąłem? - starał się nie okazać przy tym swojej irytacji.
Kątem oka zauważył, że jeden z asasynów się budzi. Pochylił się nad nim i rąbnął go w szczękę, ponownie odsyłając do krainy marzeń.
Wyciągnął skądś, zapewne kolejnej ukrytej skrytki, kilka sztuk kajdanek zaciskowych.

// Hah xD
Po prostu nie wiedziałam, czy go tak wyróżnić, bo nie mam konta dla jego postaci xD

Nie musiałam długo czekać, by uchwyt się zwolnił. Błyskawicznie okręciłam się na pięcie, wytrącając mu nóż i wyrywając z ręki pistolet. Ale on nie stawiał oporu. Żadnego, ku*wa, oporu.
Tylko jego oczy były dziwne. Niszczyły moją radość z powodzenia misji. Musiałam z tym walczyć.
- Na kolana i pożegnaj się! - warknęłam. Ten koleś irytował mnie coraz bardziej.
I tym razem z przyjemnością wpakuję mu kulkę.

Tom:

Tom zrozumiał coś jeszcze. Coś było nie tak, skoro asasyn musiał posuwać się do nastawania na życie kogoś niewinnego. Do tego kobiety w ciąży. Coś poszło nie tak! A gdzie Credo?
Zerknął na swoją dowódczynię. Zobaczył jedynie chorą ambicję. I podjął decyzję.
Jade nie spodziewała się tego. Dołączyła do nieprzytomnego Marka, po oberwaniu w kark kantem dłoni. Zdążył jeszcze wycelować w Megan. On nie chciał strzelić. Ale ona się nie zawahała. Dźwięk wystrzału dotarł do niego wytłumiony, jakby z daleka. Cofnął się o krok i po ścianie obsunął się na podłogę, zostawiając krwawy ślad.

Connor:

Nie chciał by ktokolwiek zginął. Raczej nie było to nawrócenie wielkiego mordercy. Po prostu... Mimo, że Zakon się go wyparł, osądził go zdrajcą, Connor nadal czuł się w pewnym stopniu jego członkiem. Nie można tak zwyczajnie wyprzeć w jednej chwili czegoś, co przez całe życie było częścią ciebie. Nie chciał zabijać dawnych współbraci.
Bronił się dość brutalnie, fakt, ale nikt do tej pory nie zginął. Mark, kojarzył go skądś, był na razie wyeliminowany. Oberwał mocno w głowę i leżał nieprzytomny na ziemi. Connor był ranny w ramię. Krew ściekała mu również po twarzy, ale nie przejmował się tym. Udało mu się sięgnąć po pistolet. Kilka akcji później miał również zakładnika. Zakładniczkę, ściślej mówiąc. Była młoda, ale wyglądało na to, że dowodzi tutaj. Świetnie. Zagroził, że ją zabije, zmuszając drugiego asasyna do wycofania się. Potem zobaczył unieruchomioną Ciri i strach odmalował się w jego oczach. Nadal jednak trzymał dziewczynę, jedną ręką trzymając jej nóż na gardle, w drugiej miał naładowaną, gotową do strzału Berettę.