Amazing Monster Wolf's World

Wyprostowała się, słysząc kroki. Zaczęła pracować na wyższych obrotach, nie wyczuwając Adriena wraz z jego opiekunką. Fox nie sądziła, by dziewczyna okazała się na tyle nierozsądna, by zostawić chłopca samego. A to oznaczało, że...
- Czyli jednak scenariusz drugi. Peter okazał się mniej przewidywalny niż sądziłam. Jeśli dobrze to zaplanowałam, to twojemu dziecku nic nie jest  - mruknęła, wychylając się z salonu.
Z nową energią rzuciła się do notatek. Peter zrobił pierwszy krok, mogła więc zająć się swoim. Po pierwsze, trzeba skontaktować się z Emily, ona powinna wiedzieć co trzeba zrobić. Miała cichą nadzieję, że Jon okaże się profesjonalistą i pozłości się tylko chwilę. Nie potrzebowała burzy hormonów zirytowanego ojca.

Patrzyła jeszcze moment, w ciszy. Minęły niemal dwa lata, lecz ta rana nie mogła się zabliźnić, dopóki Fox nie chciała wybaczyć samej sobie. Odwróciła się, spoglądając na Jona niechętnie.
- Powinnam to sprzedać. Już nikomu się nie przyda, a zajmuje miejsce - wymamrotała, posyłając mu fałszywy uśmiech.
Minęła go, kierując się do stolika. Bez słowa wlała resztę alkoholu do szklanki.
- Szlag - warknęła, gapiąc się na pustą butelkę.
Upiła łyk, po czym odstawiła szklankę. Przetarła twarz, ignorując poczucie winy. Powinna być trzeźwa, wziąć się do roboty, dać Jonowi suche wyjaśnienia i nie robić z siebie skrzywdzonej księżniczki, bo, na bogów, nigdy nią nie była.

Milczała, biorąc kolejny łyk kiepskiego wina. Odstawiła szklankę. Nie powinno się pić wina w szklankach, ale cholera z konwenansami. Spojrzała na Jona odrobinę zagubiona, jakby nie była pewna, co do cholery ten facet robi w jej mieszkaniu. Zamrugała, odzyskując ostrość widzenia.
- Odrobinę za późno. Poza tym, mylisz się, dużo lepiej pracuję wstawiona. Nie skupiam się wtedy na niczym prócz roboty.
Zamilkła ponownie, zerkając w notatki, pokryte sporą ilością chwiejnie stawianych liter.
- Więc... Mam kilka teorii, ale na potwierdzenie muszę czekać. Peter wykona swój ruch i wtedy będę wiedziała do czego zmierzam. W tym momencie nie mogę ci pomóc. Aczkolwiek...
Straciła wątek, rozglądając się dookoła. Jej myśli pochłonęła inna sprawa. Wbiła wzrok w Jona.
- Cholera, nie zimno ci? Przecież tu jest najwyżej kilkanaście stopni. Mia! Gdzie jesteś, głupi kundlu? Pięknie, nigdy jej nie ma, kiedy jest potrzebna. Poczekaj, pójdę po coś ciepłego i będziesz mógł wrócić do ochrzaniania mnie - paplała radośnie.
Wstała, łapiąc równowagę. Nie była aż tak pijana, jak można by sądzić. Większość jej zachowań było aktorstwem, pozą, łatwiej ocenić ludzi, po ich zachowaniu wobec innych w momentach słabości. Nucąc pod nosem, poszła w kierunku sypialni. Zagracony pokój w niczym jej nie przypominał, większość sprzętów zostało przykrytych warstwą kurzu. Fox rzadko tu zaglądała,kłuły ją w oczy rzeczy, kiedyś należące do jej syna -  nieliczne pluszaki, butelka, smoczek, ubranka - wypełniały dziecięce łóżeczko, sklecone z przypadkowych części innych mebli i materaca. Otworzyła szafę, sięgając po stary, rozciągnięty sweter, sięgający po założeniu jej kolan. Wyglądała w nim młodziej, jak dziecko, drobna sylwetka ginęła w fałdach szarego materiału. Może był okropny i brzydki, ale ciepły, a nie miała potrzeby wyglądania pięknie tego wieczoru. I żadnego innego też. Stała chwilę, gapiąc się bezmyślnie na łóżeczko. Znalazła się i Mia, ocierając się o nogi właścicielki z cichym skomleniem.

Na jego twarzy ponownie zagościł delikatny uśmieszek.
- Oh, żaden karczek z osiedla. Raczej... Opiekun, zwierzchnik, anioł stróż, mentor... - wymieniał, wykorzystując sztuczną gestykulację, dla podkreślenia wagi tego stanowiska.
- To oczywiste, że zwyczajowo pojęta ochrona nie da w tym wypadku porządanych rezultatów. A co do psa... Myślę, że da się coś załatwić.
Rozmowa zakończyła się chwilę później. W celu ustalenia szczegółów współpracy miało odbyć się kolejne spotkanie, ale już w innym miejscu, w innym czasie.

- Nie mam takowej - uciął krótko, nie zmieniając zanadto ekspresji swojej postawy i mimiki. Utrzymywał opanowanie, a jedynym znakiem mogącym zdradzić wewnętrzne poruszenie była nieco zbyt gwałtowna zmiana pozycji.
- Zapewniamy stałą pensję, o to się nie musisz martwić. Dostaniesz również ochronę. Potrzebujemy kogoś siedzącego w tym bajzlu od dawna i chętnego do współpracy.
Mimochodem, niby od niechcenia, przeczesał wzrokiem obecnych w pomieszczeniu, a także rozejrzał się za system kamer. Zawodowa czujność. Zresztą, może mu się to jeszcze kiedyś przydać. Kto wie, jakie karty rozda im los?