Amazing Monster Wolf's World

Kiedy pojawił się z powrotem, stanął bezszelestnie za plecami dziewczyny. Jedyne, co mogło go zdradzić, to cień rzucany przez popołudniowe słońce i gwałtowniejsza reakcja konia, który nagle odwrócił łeb na bok i cofnął się parę kroków, z nastawionymi uszami oraz głośnym parskaniem.
Ale jemu to nie przeszkadzało. Lubił się nieco zabawić przed obiadem, a z obchodu, którego dokonał moment wcześniej upewnił się, że w najbliżej okolicy nie ma nikogo, kto mógłby mu w owej zabawie przeszkodzić, bo właściciel wyjechał wraz z młodymi adeptami jeździectwa na obóz, a stajenny upił się gdzieś w kącie i będzie mocno spał.
Mlasnął jęzorem.
Nie przypomniał już tego elegancko ubranego pana w średnim wieku, z modnymi okularami na nosie i aż za bardzo uprzejmym wyrazem twarzy.
Przetransformował się jedynie częściowo. Długie kły i pazury, z lekka zdeformowana, wydłużona czaszka oraz przygarbiona sylwetka dodawały jego ludzkiej postaci przerażającego wyglądu.
- Rysujesz bardzo dobrze... Mam nadzieję, że smakujesz jeszcze lepiej... - jego głos był teraz chrapliwy - Biegnij, dziewczyno!
Zaśmiał się gardłowym chichotem.

Pociągnęła psa w swoją stronę, gdy ten wykazał chęć pójścia za mężczyzną.
- Daj spokój Dev, ten koleś i tak nas nie lubi. 
Pies spojrzał na nią z wiele mówiącą miną.
- Okay, mnie nie lubi - prychnęła.
Tym razem Devil wydawał się zadowolony z odpowiedzi. Dał się karnie pociągnąć w stronę z której przyszli. Yelena szła przed siebie, obcy przestał ją interesować. Nie uważała, że mógłby się kiedykolwiek do czegoś przydać.

Devil zamachał ogonem z wyraźnym zadowoleniem. Yelena przekrzywiła głowę przypatrując się psu.
- Nie jestem właścicielką tego bydlęcia. Devil uznał za pana mojego brata i zupełnie mnie nie szanuje.
Wzruszyła ramionami. Ujęła smycz, tym razem pies nie zaprotestował. Może dlatego, że zrobiła to zdecydowanym ruchem, a może odwidziało mu się bycie niegrzecznym.
- Nie pożarł mnie dotychczas tylko dlatego, że brat mnie lubi.

Zignorował ją... No kto by pomyślał! Yelena była z tego faktu bardzo zadowolona. Ludzie w takiej sytuacji zwracali uwagę na nieodpowiedzialną właścicielkę. Zamierzała złapać smycz i odejść, ale pies warknął na nią i natychmiast odsunęła dłoń, by ta nie spotkała się z długimi kłami. O ile Yela cieszyła się z braku zainteresowania o tyle Devila to irytowało. A on lubił zwracać na siebie uwagę. Uniósł się na długich łapach i wytrącił butelkę z dłoni nieznajomego. Yelena skryła uśmiech za zasłoną długich włosów. Nie polubiła obcego.

Piekielny, rwący ból w prawym ramieniu uświadomił zadumanej nad pięknem drzew Yelenie, że Pana Psa wcale owe piękno nie obchodziło i zamierzał iść dalej... A właściwie, to już poszedł, ciągnąc ją za sobą. Korzystała ze wszystkich chyba technik, by usunąć ten problem, ale nic to nie dawało. Devil zawsze traktował ją pobłażliwie,za pana uznał starszego brata dziewczyny. Nawet rozłąka nie mogła tego zmienić.
Nieoczekiwanie pies zatrzymał się, węsząc chwilę, po czym ruszył bardziej w lewo, zbaczając z linii w miarę krótkiej trawy. Yelena nie ośmielała się zabrać go na ścieżkę, gdzie mogła spotkać ludzi. Zawsze na dłuższe spacery brała go wgłąb lasu. Dev przystanął, strzygąc uszami, ale i Yela zauważyła to, co zaciekawiło jej pupila. Mężczyzna, tłukący się z niewidzialnym przeciwnikiem, z taką zaciętością, jakby stał przed nim co najmniej pułk wojska. Chwilę trwało, gdy Yela i pies stali w bezruchu, obserwując. Takiego wtapiania się w otoczenie nauczyła się będąc jeszcze w rodzinnym domu. Tak samo jak bezgłośnego kaszlu, niewinnej miny i ukrywania sińców.
Dziewczyna chciała się wycofać, lecz Devil miał zupełnie inne plany. Nagle skoczył do przodu, wyrywając dziewczynie smycz z ręki i posyłając ją lotem ślizgowym na trawę, z dala od bezpiecznej kryjówki. Wilczur podbiegł do nieznajomego, merdając ogonem, jakby widział starego przyjaciela, a nie obcego. Klnąc jak szewc, Yelena pozbierała się z ziemi, wycierając poobcierane dłonie o spodnie.
Spojrzała z niechęcią na towarzysza.
- Niech cię piekło pochłonie, niewdzięczniku. Będziesz żarł suchy ryż, zamiast wymyślnej karmy - burknęła pod nosem.